Verdriet om een overleden moeder

Wills Langedijkcolumn

Beste Wills: Mijn moeder is eergisteren overleden en ik voel me lamgeslagen, verward en nerveus. Iedereen, jij vast ook, zegt tegen me dat ik het één dag tegelijk moet nemen, maar het overspoelt me. Mijn hart is gebroken. Wat ook niet helpt is dat mijn broers en zussen heel veel ruzie hebben over ja wat eigenlijk niet. Hoe kom ik hier doorheen?

Beste Dochter: Wat een verdriet. “No one ever told me that grief felt so like fear. I am not afraid, but the sensation is like being afraid. The same fluttering in the stomach, the same restlessness, the yawning. I keep on swallowing.”, zo beschrijft C.S Lewis het acute gevoel van verlies. Herkenbaar?

Het wordt beter, dat beloof ik je, maar daar heb je nu niks aan. Je moeder, die belangrijk voor je was verliezen verandert je leven – een diepgevoelde en permanente verandering. Uit ervaring durf ik te zeggen dat het, behalve het blijvende gemis aan de geliefden die ik heb verloren, anders is aan de andere kant. Het verdriet heeft mij minder ik, ik, ik gemaakt. Milder (of gewoon minder gemeen of competatief), bewuster van eigen tekortkomingen, dankbaar voor mijn geluk, en kan m’n schouders ophalen als wat ik hier opschrijf weer eens uit de bocht vliegt.
Ik weet niet waarom je eerst helemaal stuk moet voordat je weet wat er toe doet, maar zo gaat het: we vinden onze levensweg tussen de puinhopen door.

Terug naar vandaag: de crematie en de rompslomp daarna. Slalom om de familieruzies heen om je moeder het liefdevolle en waardige afscheid te geven dat ze verdient en dat alle broers en zusters haar ook zullen willen geven. Laat de tranen maar stromen; het is de eerste stap naar genezing. Van je gebroken hart, van de relatie met je broers en zusters. Daarna volgt het onwennige eerste jaar: de verjaardag, de feestdagen, alles waar zij mee verbonden was. Het verleden zal vol verrassingen blijken te zitten. Je bent niet meer wie je was, maar wie verliest wint er paradoxaal genoeg ook bij: je ziet hetzelfde, met zoveel meer nuances. Jouw moeders liefde is nog altijd bij jou en daar kun jij mee verder. Voel het, deel het, verspreidt het.

Er zijn zoveel mensen die het nodig hebben.