Rode kaart na scheiding.

Wills Langedijkcolumn

Beste Wills:  van de scheiding heb ik nooit spijt gehad, wél van hoe wij als ouders teveel met onszelf bezig waren, te weinig flexibel, te bang. Dat had nooit zo moeten gaan, ten koste van de kinderen. Hoewel ik mijn best heb gedaan een liefdevolle alleenstaande ouder te zijn stuurde onze volwassen zoon mij onlangs de opzet van een aangrijpend verhaal waarin mijn afwezigheid als ouder een belangrijke rol speelt. Prachtig geschreven, maar zo pijnlijk. Trots dat zijn verhaal misschien verfilmd gaat worden- ook gezegd- maar ik wil van alles rechtzetten en verklaren. Hoe, Wills? Ik vraag dit voor een vriendin.

Beste Rode Kaart:  Nee. Je hebt niets te zeggen over wat, over wie, met welke bedoeling hij schrijft. Dat jouw afwezigheid in zijn verhaal je raakt is menselijk. Er is weinig zo confronterend voor ouders van volwassen kinderen als de ontdekking dat je, door de jaren heen, degenen van wie je het meeste houdt, pijn gedaan hebt. Door niets beters dan stress, achteloze stommiteit en egoïsme. De geschiedenis kijkt mee, jullie weten wat er gebeurd is. Hij hoe het voor hem voelt. Je best doen als alleenstaande ouder is geen vrijbrief om: ‘Wie, ik?’, te roepen nu er een rode kaart in het spel komt.

Van nature houden kinderen zich na hun geboorte niet bezig met waarom hun ouders wel / niet vriendelijk, zachtaardig en verstandig zijn. Ze gaan verder, in woord en daad, nemen hun blauwe plekken mee naar elders en steigeren bij pogingen van ouders om zichzelf te rechtvaardigen. Verwacht van kinderen geen mededogen of  diepgaand onderzoek. Dit gaat niet over jou en dat is wel even wennen natuurlijk.

Jullie zoon heeft zijn eigen pad, met zijn creativiteit en het recht er faliekant naast te zitten. Jij hebt jouw pad met het inlossen van schuld en teleurstelling dat het niet gelukt is het gezin harmonieus bij elkaar te houden en de (misplaatste?) verantwoordelijkheid voor loyaliteitsconflicten en smeulende rancune.

Blijf hem aanmoedigen. Zet de deur naar vertrouwen op een kier door elke impuls om jezelf te verdedigen te onderdrukken. Misschien zal hij je nooit helemaal begrijpen en je tekort doen. Het zij zo. De enige weg vooruit begint hier en jullie kunnen dichter bij elkaar komen, veel dichter, als je durft te praten.  

Ook praten met Wills? www.beter-samen.nl Amsterdam, Bergen, Texel.