Mantelzorger in een relatie
Terwijl je nog maar net samen bent
Gepubliceerd: 2 april 2021
Beste Wills: Mijn vriendin en ik zijn nu ruim twee jaar samen. Een jaar geleden heeft ze een hersenbloeding gehad. Na een voorspoedig herstel zijn er restverschijnselen, zoals snel overbelast zijn, vergeetachtig en concentratieproblemen en slecht zicht links. Ik hou van haar en doe wat ik kan om haar beperkingen te accepteren. Toch merk ik dat ik ongeduldiger word en soms zelfs geïrriteerd, als we weer eens op het laatste moment iets moeten afzeggen omdat ze zich niet goed voelt of een afspraak helemaal vergeten is.
Zij op haar beurt vindt dat ik steeds minder inlevingsvermogen heb en ze zou heel graag willen dat ik weer net als tijdens haar herstel ‘emotioneel beschikbaar’ ben. Hoezo kan ik niet teleurgesteld zijn als er weer eens iets niet doorgaat? Heeft ze wel door hoeveel ik doe? Ik heb het hele jaar thuisgewerkt en zorg voor haar wanneer ik maar kan. Inderdaad kan ik er niet altijd emotioneel voor haar zijn. Maar ik ben er zelf toch ook nog? Vertel me alsjeblieft wat ik anders of beter kan doen.
Beste Vriend: Volgens mij is er niet zoveel mis met jou en het siert je dat je denkt dat jij het probleem bent. Jullie waren nog in de verkenningsfase toen het noodlot toesloeg. Door haar hersenbloeding ben je versneld voor de keuze gesteld om er een verbintenis voor het leven van te maken, of om – in de ogen van de buitenwereld – de klojo te worden die zijn zieke vriendin in de steek liet. Het is voor jullie allebei om meerdere redenen heel heftig.
Allereerst natuurlijk voor jouw vriendin, die te maken kreeg met een levens veranderende aandoening, maar ook omdat de motivatie om bij elkaar te blijven veranderde door de enorme druk van buitenaf. Er zijn genoeg mensen die bij elkaar bleven nadat er een ernstige aandoening geconstateerd was, omdat ze al lang bij elkaar waren of veel van elkaar hielden, of allebei. Maar dat lukt lang niet iedereen. Als jij het niet meer trekt, zou niemand je erom moeten veroordelen. Mensen horen uit liefde bij elkaar te zijn, niet uit een gevoel van verplichting en medelijden is een wankele basis voor een relatie. Pas als we ermee geconfronteerd worden weten we hoe verwoestend dementie, een beroerte of een verslaving kunnen zijn en hoe jij het ervaart. Maar je zegt dat je nog steeds van haar houdt, dus misschien heb je gewoon wat steun nodig, net als alle mantelzorgers, om onder de dagelijkse last je mededogen voor je vriendin weer te vinden.
Dat je vriendin met beperkingen worstelt betekent niet dat jij jezelf moet wegcijferen om haar niet te belasten. Zij heeft niet altijd gelijk en ze kan ook gewoon onaardig zijn. Wees eerlijk en vertel haar wat je mij vertelde: dat je je verdoofd voelt en tekort schietend, dat je je best doet en dat het blijkbaar niet genoeg is voor haar.
Bespreek, hoe moeilijk en pijnlijk ook, hoe jullie allebei de toekomst samen zien, de kosten en baten van bij elkaar blijven, de compromissen die je wilt sluiten. Na 4 huwelijken en 5 kinderen had Kenny Rogers het eindelijk door: “You have to know when to hold’em, know when to fold’em, know when to walk away, know when to run.”
www.beter-samen.nl Of beter-niet-samen?