Beste Wills: Ik ben 41, al 5 jaar alleen en zoekende. Vóór de lockdown was ik na mijn werk altijd onderweg of bezig; sportschool, tennis, museum, stedentrips, cursussen en mijn nichtjes. Vaak met vrienden en vriendinnen, maar kon ook goed alleen zijn. Ergens wilde ik wel een relatie maar ook via datingsites was dat nog niet gelukt. Tijdens de lockdown werd mijn verlangen naar een relatie en het verdriet over het niet hebben ervan steeds groter.
Nu de maatregelen versoepelen, ben ik er dagelijks mee bezig, bijvoorbeeld het idee dat ik eerst genoeg van mezelf moet houden voordat ik plaats zou hebben voor een relatie. Want ik houd al van mezelf! Ik vind mezelf goed! Het zou gewoon geweldig zijn van iemand anders te houden: wederzijds. Wat kan ik hier aan doen? Berusten in mijn leven alleen? Op een andere manier iemand leren kennen? Heen en weer blijven gaan tussen een beetje ongelukkig en helemaal verlaten voelen – misschien wel voor altijd? O ja, ik ben al in therapie geweest en daar is niets bijzonders uitgekomen; ik wil gewoon iets doen om mocht het ooit weer gebeuren, samen met iemand in quarantaine te zitten in plaats van met mezelf, mijn nichtjes op facetime, en mijn verlangen.
Beste Alleen: We leren van onze pijn, niet van ons geluk, las ik onlangs op een scheurkalender. Deze crisis vertelt ons – voor wie ‘t wil horen – dat we het niet voor het zeggen hebben in ‘t leven. Als we ‘helemaal gelukkig’ – bestaat dat?- willen zijn, alleen of samen, moeten we accepteren dat werk, sportschool, tennis, stedentrips, cursussen, partner, kinderen, ‘oplossingen’ zijn, die buiten onszelf liggen en niet bestendig zijn, want steeds aan verandering onderhevig. Waar het eigenlijk om gaat is ‘naar binnen gaan’ waar je niet focust op een geliefde, de promotie, het kleinkind, de betere woning oftewel ‘de oplossing’ om gelukkig te worden, maar op de bewustwording dat jijzelf ‘de oplossing’ bent. Jij alleen en altijd.
Natuurlijk onderschat ik (relatietherapeut!) niet het belang van een hechte relatie voor een welbesteed leven, maar dat is maar een potentiële bron. Want ook geliefden veranderen, stelen, verraden, verlaten, raken verslaafd of gaan te vroeg dood. Niet dat het altijd mis gaat hoor, maar vaak genoeg om te weten dat jijzelf voor, tijdens en achteraf je beste kameraad bent. Dit vertrouwen in jezelf is de basis voor alle andere verbintenissen die je aangaat. Het idee dat je eerst van jezelf moet houden: nou, mooi meegenomen als dat zo is, maar het is geen voorwaarde om diep van binnen te accepteren dat je bent is wat je hebt en al het andere – alles – is niet alleen onvoorspelbaar maar ook optioneel. Een harde waarheid die je niet vrijwaart van pijn als het fout loopt of als dromen niet uitkomen, maar het bevrijdt je wel van de tijdrovende gewoonte om te denken: “als ik eerst maar een partner heb, of een mooi huis, een betere baan, een kleinkind of veel geld, dan …”. Nee, er is slechts hier, vandaag, en alleen jijzelf. Confronterend, hell yes, maar ook bevrijdend als je ‘t zo neemt voor wat ‘t is.
Samen met Wills praten op drie meter afstand of videobellen in Amsterdam of Broek op Langedijk www.beter-samen.nl