Beste Wills: Dit voorjaar heb ik (61) mijn voet gebroken. Mijn vriend (68) met wie ik sinds 5 jaar samenwoon heeft me toen aan mijn lot overgelaten. Hij kookte alleen voor zichzelf (ik ben vegetariër en hij kon zogenaamd niet vegetarisch koken). Vervoer naar het ziekenhuis voor gips of foto’s moest ik zelf regelen en naderhand vroeg hij niet hoe het was gegaan. Terwijl we samen artsen bezochten toen hij een paar jaar geleden reumatoïde artritis kreeg, ik zijn medicatie in de gaten hield en mijn best deed om ons menu aan zijn gezondheid aan te passen. We zijn niet meer de jongsten en de komende jaren zullen we elkaar nodig hebben. Het is zo pijnlijk dat hij het af laat weten en we hebben er nu ruzie over. Hij zegt dat hij ook niet weet waarom hij zo doet, en dat hij het mij niet kwalijk kan nemen als ik er de volgende keer niet voor hem wil zijn. Wat voor relatie is dit?
Beste gebroken voet: De aardigste verklaring is dat hij bang is voor ziektes en dat hij jou eventueel kwijt kan raken, waardoor hij bevriest. De meest bruikbare verklaring is dat hij gewoon geen verzorger is, voor niemand dus het is niets persoonlijks. Door te zeggen dat hij het jou niet kwalijk kan nemen als jij het ook laat afweten, laat hij zien dat hij weet hij dat hij eigenaardig gedrag vertoont. Ik vermoed dat hij je niet expres pijn wil doen, maar jouw ‘pet rock’ (weet je nog wat dat is?) lijkt dicht te klappen. Van belang is nu waar jij mee kunt leven. Denken: ‘het kan hem niks schelen’ of ‘hij is geen verzorger.’ Of: ‘als hij het woord ziekenhuis hoort gaan alle luiken dicht’?
Be my guest, neem mee waar je wat aan hebt want hier lijkt niets aan te doen, dus blijft accepteren over. Er is vast meer waardevols in jullie relatie dan verzorging wat het allemaal de moeite waard maakt.
Het is niet mijn bedoeling hiermee je wanhoop, diepe teleurstelling, in de steek gelaten gevoel te ontkennen, maar het is zinloos te blijven hopen dat hij iets zal gaan doen wat hij nog nooit gedaan heeft. Verwacht niets van hem, ga ervan uit dat je niet op hem kunt rekenen en voorkom toekomstige teleurstellingen.
Tijd voor plan B. Verander ‘ik moet alles alleen doen’ in ‘ik doe het zonder hem’, wat veel minder pijn doet. Neem een voorbeeld aan de talloze alleenstaande senioren, die om wat voor redenen dan ook geen familie of partners hebben die voor hen kunnen zorgen. Organiseer een eigen support groep, praat erover met vriendinnen. Kijk wat je verzekering biedt, en de thuiszorg. Zet je beste gebroken voetje voor om goed voor jezelf te zorgen. Stap voor stap.
www.beter-samen.nladvertentie