Dag Wills: Ik vraag me af of je me kunt helpen met mijn teleurstelling en ook irritatie die ik ervaar binnen mijn vriendenkring. Van nature ben ik extravert en ondernemend en vaak de eerste die belt of iets organiseert. Bij tijd en wijle word ik er zooo moe van steeds het initiatief te moeten nemen. Dan laat ik wekenlang niets van me horen totdat ik ze ga missen en ze weer wil zien en spreken en initieer ik weer een afspraak om koffie te gaan drinken, te gaan wandelen, of naar de film. Mijn uitnodigingen worden gretig aangenomen, dus ze vinden het wel leuk. Op sociale media hou ik me gedeisd, ik hou meer van echt contact. Ik ben een gelukkig getrouwde vrouw met al grote kinderen. Misschien heb ik meer behoefte dan mijn leeftijdsgenoten om tijd met vrienden door te brengen en niet alleen dingen als gezin of echtpaar te doen? Ik ga voor wat ik wil en nodig heb en dat is niet verkeerd denk ik. Moet ik het gewoon maar slikken dat ik steeds het initiatief moet nemen?
Beste initiatiefneemster : Ja. Dit is jouw kracht en jouw bijdrage aan je vriendschappen. Jouw vrienden dragen ook bij met hun sterke kanten, want als je niets van ze zou krijgen zou je ze niet missen en ze niet als vrienden willen hebben. Waar of niet?
Misschien heb je de mazzel dat er iemand tussen zit die heel goed kan luisteren. Misschien iemand die altijd op komt dagen met eten voor jou, voor anderen, voor iedereen. Met een fles Campari. Misschien is er iemand die altijd het groepscadeau regelt. Misschien zijn er 2 vrienden tussen die volkomen onbetrouwbaar zijn maar je wel vreselijk aan het lachen kunnen maken en je verrassen met hun wijze woorden. Misschien iemand die vaak als laatste blijft en helpt met opruimen. Misschien een optimist om je op te vrolijken, misschien een pessimist om je met twee benen op de grond te zetten.
Hoe dan ook; je klacht is begrijpelijk, maar je hebt het er maar mee te doen en het zou je helpen als je de huidige verdeling van eigenschappen kon omarmen. Je kunt natuurlijk altijd om te kijken of het helpt, 2 of 3 vrienden in vertrouwen nemen, en ze vertellen hoe leuk je het zou vinden als er ook eens iemand jou zou bellen of iets organiseren. Kan net het zetje zijn dat ze nodig hebben. Toch denk ik denk dat je verder komt door de bestaande toestand te accepteren; je vrienden doen niet altijd wat je zou willen dat ze doen, maar ze zijn je vrienden om wat ze wél zijn. Wees blij dat je ze hebt. Echte vrienden. Vergeef ze. Ga verder met je leven.
’Samen met Wills praten op drie meter afstand of videobellen in Amsterdam