Beste Wills: Mijn echtgenoot en ik wonen in een huis met 2 verdiepingen. Als hij me van beneden roept als ik boven ben (of andersom) maar ook vanuit de garage of de tuin, kan ik hem vaak niet verstaan en roep ik terug: “Lieverd, ik versta je niet. Zou je hier kunnen komen als je me iets wilt vragen?”
Hij meent echter dat ik naar hem zou moeten komen als ik hem niet versta. Volgens mij is het aan de ‘blater’ om naar de ‘geblatene’ te gaan. Ik heb er een hekel aan om steeds wat? Wat? WAT? te roepen en uiteindelijk toch mijn bezigheden te onderbreken om naar beneden of boven te gaan en te ontdekken dat ik geroepen ben om hem te vertellen ”ja, ik heb tandpasta gekocht.”
Beste Geblatene: Er zijn uitzonderingen maar de verantwoordelijkheid om te worden gehoord ligt bij degene die de conversatie begint. Met andere woorden: de blater. Ik denk dan aan mensen die aan bed gekluisterd zijn- en niet aan mensen zonder geduld, empathie of volumeknop. Wat ook wel wil helpen is net doen alsof je niets hoort. Je zult ervan opkijken hoe zelfredzaam je echtgenoot ineens wordt. Ja, ja nu spijt natuurlijk van de afgelopen 25 jaar waarin je hem als baby behandeld heb (!).