Beste Wills: Ik (bijna 70) en mijn vrouw (72) hebben elkaar lang geleden op het werk leren kennen. Ik heb tot mijn pensioen bij datzelfde bedrijf gewerkt, maar haar functie werd bij een reorganisatie overbodig. Ze heeft nooit meer gewerkt of over het werk willen praten omdat ze nog steeds boos is over haar ontslag indertijd. We slapen al jaren apart, omdat zij ’s avonds in bed filmpjes wil kijken op haar telefoon en ik wil slapen. Elke maand geeft ze een absurd bedrag uit aan kleding, kapper en schoonheidsspecialiste, en wordt boos als ik zeg dat ze wat moet matigen. Ze heeft met weinig mensen contact, zeker nu onlangs een nicht van haar is overleden. Ik ben na mijn pensioen redelijk sociaal actief: spreek af met oud-collega’s, sta zomer’s op de kofferbakmarkt in Schoorl en ben bij een wandelvereniging gegaan. Zonder haar, want daar vond ze niks aan. Toen onlangs lieve buren kwamen koffiedrinken, kwam ze er niet eens bij zitten. We hebben samen twee fantastische dochters opgevoed en ik hou nog steeds van mijn vrouw, maar ik ben op een punt aangeland dat ik zo niet verder wil en kan. Ik heb haar gevraagd waarom ze nog met me getrouwd is en toen antwoordde ze: ”Omdat we al meer dan 20 jaar samen zijn (het zijn er 35)”. Allebei onze dochters zijn snel het huis uitgegaan om te studeren en komen maar heel af en toe thuis omdat het er zo ongezellig is. Mijn vrouw wil niet met mij bij jou in therapie omdat ze je (of welke therapeut dan ook) bij voorbaat niet vertrouwt. Wat nu?
Beste bezorgde echtgenoot: Je lijkt oprecht jullie huwelijk te willen verbeteren en je vraag aan haar waarom ze nog met je getrouwd is, is de spijker op z’n kop. Jammer dat haar antwoord niet wat positiever was, maar het is wel verhelderend: haar gedrag is ronduit asociaal. Ze heeft weinig tot geen contact buitenshuis en jullie kinderen zijn gevlucht. Beste man, word eens wakker. Zij wil niet in therapie – geen verrassing – maar ik hoop dat jij wél in therapie bent of gaat, want dat is mijn antwoord op jouw vraag. Ga alleen. Het lijkt alsof jouw vrouw altijd al een moeilijk karakter heeft gehad en dat het met het klimmen der jaren erger geworden is, wellicht omdat mensen steeds geconcentreerdere versies van zichzelf worden, of – heb je daar al aan gedacht? – omdat er sprake is van niet gediagnosticeerde problematiek en/of geestelijke achteruitgang. Ben je niet al jaren bezig met haar gedrag te vergoelijken voor de lieve vrede? Zelfs al is dat maar gedeeltelijk waar, dan nog ben jij het beste af met professionele hulp. Realiseer je dat het van levensbelang is dat jij je contacten met de buitenwereld in stand houdt, ondanks haar gedrag. Ik heb het niet over scheiden want dat heb je zelf niet genoemd, maar het moet wel besproken worden als één van de partners de ander mishandelt en dit klinkt als emotionele mishandeling.
Houd vooral ook (alleen) contact met de kinderen. Als ze zich niet door jou gesteund hebben gevoeld in de tijd dat ze nog thuis woonden, biedt daar dan je excuses voor aan. Ik denk dat ze je openheid zullen waarderen en begrijpen dat je actief voor je huwelijk, maar vooral je eigen welzijn gaat.
Samen met Wills praten op drie meter afstand of videobellen in Amsterdam of Broek op Langedijk? www.beter-samen.nl
