Beste Wills: Na mijn scheiding heb ik weer een man ontmoet. We hebben allebei kinderen, zelfde interesses en gevoel voor humor. Toch blijft een stemmetje in mij zeggen dat ik voorzichtig moet zijn. Het heeft te maken met hoe hij soms bij onenigheid zomaar iets onaardigs kan zeggen. Ook vergeet hij afspraken of toezeggingen en vertelt hij privé dingen in gezelschap. Als ik hem uitleg hoe mij dit raakt zegt hij dat hij het begrijpt maar gewoon zo is: onnadenkend en enigszins onaangepast.
Alles goed en wel, maar hij toont weinig inlevingsvermogen en gaat voorbij aan mijn gevoel door te zeggen dat ík hem niet goed begrepen heb of anders had moeten interpreteren. Ben ik overgevoelig of zie ik echte rode vlaggen?
Beste Stemmetje: Mensen die hun fouten niet toe kunnen of willen toegeven zijn altijd een rode vlag. Afspraken en toezeggingen vergeten? Het enige goede antwoord is: “O sh*t, het spijt me. Hier is geen excuus voor. Kun je me vergeven?”
Streven naar rechtvaardigheid en eerlijkheid zit in onze aard en dus hebben we behoefte aan een verontschuldiging als die op z’n plaats is. Helaas blijft een verdiend excuus nogal eens uit of is een slecht excuus vernederend. ’Het spijt me’ voldoet niet als het onoprecht is, een manier is om een lastig gesprek af te kappen of gevolgd wordt door een rechtvaardiging of uitvlucht. De heilzame werking van een goede ‘’sorry’ is eveneens meteen merkbaar; het lucht op en doet boosheid en wrok wegsmelten.
In mijn werk als therapeut heb ik ontelbare theorieën gehoord van cliënten over die ene persoon in hun leven die weigert zijn excuses aan te bieden. “Mijn vader is zo overheersend en star dat hij bij kritiek in de discussiemodus schiet, zaken omdraait en het zo voorstelt dat het de fout van de ander is.”
Gevoel van eigenwaarde is essentieel om de pijn die je hebt veroorzaakt onder ogen te zien. Onderzoek toont aan dat man zijn de grootste risicofactor vormt om een non-excuseur te worden, net zoals vrouw zijn het grootste risico vormt een overdreven excuusmaker te worden omdat je (bijv) niet altijd een emotioneel tankstation wilt zijn. Er zijn mannen voor wie het idee te moeten zeggen: “Ik zat fout, heb me vergist, het spijt me, hoe kan ik dit goedmaken”, onverdraaglijk is. “Het geeft me het gevoel dat ik zwak ben als ik me verontschuldig. Het is alsof je verliest en de ander de overhand geeft. En als je niet op je hoede bent, kan de ander misbruik van je maken.”
Stemmetje, blijf luisteren naar dat stemmetje. De moed en wijsheid om oprecht ‘het spijt me’ te zeggen is des pudels kern van partnerschap, ouderschap, vriendschap en liefde. Ik zou niet weten wat belangrijker is dan dat.
Beter-samen.nl: When sorry seems to be the hardest word.
