Beste Wills: Ik (64) ben 2 jaar geleden weduwe geworden. Ik kan goed alleen zijn en heb geweldige vrienden en een warme familie. Toch stak het me dat een lieve vriendin me laatst terloops meedeelde dat ze samen met mijn beste vriendin, haar man en een ander echtpaar waar ik ook mee omga hadden gegeten bij haar thuis. Toen ik liet merken dat ik er ook graag bij had willen zijn, gaf ze als verklaring dat het echt een “stellending” was geweest.
Sindsdien heb ik er met meerdere vrienden over gesproken en er zijn 2 kampen. Sommigen (de stellen natuurlijk) vinden dat je soms als stellen met elkaar moet kunnen afspreken, want stellen hebben andere problemen en interesses dan singles (naar het schijnt). Anderen vinden het belachelijk dat je als alleenstaande door stellen wordt uitgesloten. Mijn beste vriendin zit in het eerste kamp. Ik heb geprobeerd haar uit te leggen dat ik me buitengesloten voel, maar ze bleef erbij dat stellen ook af en toe een “stellending” nodig hadden.
Wie heeft er gelijk? Maak ik iets kleins te belangrijk en moet ik er maar mee leren leven?
Beste Alleenstaande: Hoe bedacht en ridicuul is dit “stellending”? Geen retorische vraag. Wat een schrikbarend voorbeeld van gebrek aan empathie. Je beste vriendin begrijpt dit niet? Hoe ingewikkeld is het jezelf voor te stellen als gescheiden, weduwe of weduwnaar die om die reden keihard buitengesloten wordt? Dit is niet goed te praten. Je sluit in principe niemand van je vrienden uit: niet om kleur, geaardheid, politieke voorkeur en al helemaal niet om hun huwelijkse staat! Het spreekt voor zich dat iedereen het recht heeft vrienden in verschillende samenstellingen uit te nodigen voor activiteiten, groot of klein; niet iedereen hoeft overal bij te zijn. Maar iemand die er graag bij zou willen zijn uitsluiten op basis van een demografisch gegeven is net zo waardeloos als ‘t klinkt, en voelt.
Ik hoop dat je gevoel voor humor hebt, want hier is mijn advies: Ja je hebt gelijk, het is belangrijk en ja, je zult er toch mee moeten leven. Nou ja, niet moeten, maar er zijn genoeg redenen om ervoor te kiezen. Het zijn je vrienden die je naar eigen zeggen “geweldig” vindt. Je kunt jezelf voorhouden dat ze één nare eigenschap hebben en het hen vergeven zonder je ziel op te offeren, zolang voor jou het goede het slechte overtreft. Ik zou bijna zeggen: nodig al je alleenstaande vrienden uit voor een ‘hoofdschudborrel’, maar zoiets kan ik natuurlijk nooit goedkeuren.
Samen of alleen praten met Wills in Amsterdam of Alkmaar? www.beter-samen.nl
