Mijn vrouw vertrouwt me niet
Opbiechten is niet altijd de beste weg
Gepubliceerd: 14 mei 2021
Beste Wills: Ik, man van 46, 19 jaar getrouwd heb vier jaar geleden een korte affaire gehad die ik meteen heb opgebiecht. Daarmee heb ik het goed verpest. We hebben er veel over gepraat, zijn in relatietherapie geweest en we zijn er goed uit gekomen, ware het niet dat het gebrek aan vertrouwen blijft spelen.
Zo heb ik met een vriend een joint gerookt in de tuin. Dan ruikt ze dat, ik beken, en probeer haar uit te leggen dat ik door corona af en toe ‘uit wil breken’. Ik voel me dan bekneld tussen aan haar eisen te moeten voldoen en mijn eigen autonomie. Zij vindt mij onbetrouwbaar omdat ik dingen stiekem doe en – dat laat ze me nooit vergeten – omdat ik 4 jaar geleden ook de fout in ben gegaan. Telkens als ze me ergens op ‘betrapt’ twijfelt ze weer aan onze relatie. Graag jouw objectieve blik, Wills
Beste Onbetrouwbare: OK. Hier komt-ie! Vier jaar geleden heb je een affaire gehad, die je hebt opgebiecht en daarna ben je niet meer vreemdgegaan, wat je spijtbetuigingen geloofwaardig maken. Nu, zoveel later, speelt de vertrouwenskwestie nog regelmatig op.
De vraag rijst of je er goed aan gedaan hebt je escapade op te biechten. Ja, in principe is het goed dat je schoon schip gemaakt hebt. Niet omdat eerlijk het langst duurt. De bekende relatietherapeut Esther Perel vraagt vreemdgangers na te denken over ‘the burden of knowing’, voordat ze hun avonturen opbiechten. Als je oprecht spijt hebt, het niet meer zal gebeuren, er geen fysieke consequenties of risico’s zijn en het niet via via uit zal lekken, is het op één na meest liefdevolle dat je kunt doen het vóór je houden. Nog liefdevoller is niet vreemdgaan.
Opbiechten is in dit geval goed geweest omdat het veel zegt over hoe je met haar verder wil want dat wil je en zij ook met jou.
Vreemdgangers die (gesnapt worden en) het opbiechten en het goed willen maken moeten ervan uitgaan dat ze korte of langere tijd door moeten brengen in ‘de hondenbench’ en vanuit daar verantwoordelijkheid nemen en begrip en héél veel geduld opbrengen voor de onzekerheden, boosheid en twijfels van de bedrogen partner. Maar je hoeft daar niet de rest van je leven te blijven zitten.
Jouw affaire mag voor haar geen vrijbrief worden om je voortaan kort aangelijnd te houden en je hoeft niet voor elke (stiekeme) joint om haar toestemming te bedelen. Wat je wilt is een gelijkwaardige relatie, gebaseerd op vertrouwen. Vertel haar dat je je aan je woord gehouden hebt en dat zal blijven doen. “Ik word er heel ongelukkig van dat je na vier jaar nog steeds op zoek bent naar bewijzen van mijn onbetrouwbaarheid. Ik wil dit niet omdat ik van je houd en dit ons kapot maakt”.
Het is niet te voorspellen wat er hierna zal gebeuren maar ik weet wél dat je dit gewoon tegen haar kunt zeggen want we kunnen allemaal een beter leven hebben als we daar zelf iets aan doen. (Wordt vervolgd).
www.beter-samen.nl: Van bench naar hondenmand.