Ik heb niks gedaan om dat kleine kind te beschermen.

Wills Langedijkcolumn

Beste Wills: Samen met mijn vriendin liep ik op het station. Bij de uitgang stond een vrouw die een schreeuwend jochie van een jaar of 6 vasthield aan zijn capuchon die ze rond haar arm had gedraaid, waardoor zijn hoofd schuin stond. Luidkeels herhaalde ze dat ze hem niet losliet omdat hij zich niet kon gedragen en weg zou lopen. Het jongetje hoorden we ter hoogte van het stationsplein nog huilen. Het publiek keek, maar niemand deed iets. Ik heb er  spijt van dat ik ook niets heb gedaan. Niet mee bemoeien?

Beste NiksGedaan: Ingrijpende voorvallen spelen zich altijd terloops af, in het voorbijgaan, ‘terwijl iemand anders aan het eten is of een raam opent’. Mensen genoeg die zich kunnen herinneren hoe ze als kind (publiekelijk) hard werden aangepakt, zelfs mishandeld, door volwassenen of andere kinderen terwijl niemand ingreep. Alsof ze onzichtbaar waren en er niet toe deden. 

Ja, je had iets kunnen doen. In het allerergste geval was hij niet haar kind maar tegen zijn zin in meegenomen, doet zij dit vaker, is ze… misschien wel, misschien niet. Dat kun je niet weten dus oordeel je niet. Herhaal. Herhaal. Herhaal.

Benader de vrouw rustig, met open, vragende blik en zeg zacht maar duidelijk iets als: “Mevrouw, dit is heftig, kan ik helpen?” Maak op ooghoogte contact met het kind: “Lieverd, kun je proberen om wat rustiger te worden en tegen me te praten? Samen even diep ademhalen? Gaat-ie al beter nu?”

Afhankelijk van wat er dan gebeurt: “Ik blijf bij jullie net zolang iedereen weer rustig is (of bel je de politie)”.

In het gedicht ’Musée de Beaux Arts’ schrijft Auden over Breughels ’De val van Icarus’. Je ziet, als je goed kijkt, alleen zijn witte benen spartelend in het groene water. Nog even en is alles voorbij. De voortploegende boer, een visser en het elegante zeilschip, alles keert zich kalm af van de ramp. Naast overmoed en arrogantie van Icarus gaat dit schilderij net zo goed over ontluisterende onverschilligheid; het tegendeel van goedheid, volgens Elie Wiesel. Als we daardoor de banden met mensen in nood doorknippen, zwijgen we, waar de impuls zou moeten zijn wat zwak is te helpen, zieken te verzorgen en kleine kinderen te beschermen.

www.beter-samen.nl Amsterdam, Heiloo, Texel.