Beste Wills: afgelopen februari heb ik mijn voet gebroken en mijn vriend liet me aan mijn lot over. Ik kon in m’n eentje naar het ziekenhuis voor gips en controle. Hoe anders was het toen hij daarvoor iets had. Samen naar het ziekenhuis, lette op zijn medicatie en hield rekening met zijn gezondheid met eten. We zijn niet meer de jongsten en zullen elkaar hard nodig hebben. We hebben er nu ruzie over. Hij zegt dat hij ook niet weet waarom hij zo doet en dat hij snapt dat hij het mij niet kwalijk kan nemen als ik er de volgende keer niet meer voor hem wil zijn. Wat voor relatie is dit?
Beste Gebroken Voet: de aardigste verklaring is dat hij doodsbang is voor ziektes of dat hij jou kwijt zal raken, waardoor hij helemaal bevriest. Of dat hij gewoon geen verzorger is, voor niemand, dus niets persoonlijks. Hij lijkt te weten dat hij tekortschiet. Helpt dit je? Hier lijkt niets aan te doen waardoor accepteren overblijft. Er is vast meer waardevols in jullie relatie dan medische verzorging wat het de moeite waard maakt. Waar kun jij mee leven? 1. Het kan hem niks schelen. 2. Hij is geen verzorger. 3. Als hij het woord ‘ziekenhuis’ hoort gaan alle luiken dicht.
Zijn gedrag is teleurstellend en ik begrijp je boosheid. Ik wil met mijn verklaringen niet ontkennen hoezeer hij je in de steek gelaten heeft en hoe alleen je je hebt gevoeld. Maar nu je dit onder ogen hebt gezien is het zinloos te verwachten dat hij iets zal gaan doen wat hij tot nu toe nog nooit gedaan heeft. Verwacht niets van hem en accepteer dat je niet op hem kunt rekenen om meer teleurstellingen te voorkomen.
Tijd voor plan B. Kijk naar wat talloze alleenstaanden doen die ook geen familie of partners hebben die voor hen zorgen en organiseer een eigen supportgroep. Praat erover met vriendinnen. Kijk wat je verzekering biedt of de thuiszorg. Verander: ’Ik moet alles alleen doen’, in: ‘Ik doe het zonder hem’, wat veel minder pijn doet.
Zet je beste gebroken voetje voor.
www.beter-samen.nl Relatietherapie Amsterdam, Bergen, Texel
