Beste Wills: Ik heb onlangs iets meegemaakt dat me niet meer loslaat. Samen met een vriendin liep ik op zaterdagmiddag over het Rokin in Amsterdam. Bij de tramhalte stond een vrouw die een schreeuwend kind van 5 of 6 jaar oud vasthield aan zijn capuchon die ze rond haar arm had gedraaid, waardoor zijn hoofd schuin stond, terwijl ze luidkeels verkondigde dat ze hem niet losliet omdat hij anders weg zou lopen. Het jongetje hoorden we ter hoogte van De Bijenkorf nog schreeuwen. Het winkelend publiek keek wel, maar niemand deed iets. Ik heb er zo’n spijt van dat ik ook niets heb gedaan. Wat hadden we moeten doen?
Beste Toekijkster: Er zijn helaas nogal wat mensen die zich kunnen herinneren hoe ze als kind door hun ouders publiekelijk hard werden aangepakt of zelfs mishandeld terwijl niemand ingreep, alsof ze onzichtbaar waren voor anderen en er niet toe deden. Ja, je had in moeten grijpen. In het allerergste geval was hij niet haar kind maar tegen zijn zin in meegenomen.
En als zij wel zijn moeder of verzorgster was en ze gaat publiekelijk zo los, dan is de kans groot dat zij hem regelmatig zo behandelt. Je kunt, op een rustige manier, de escalatie proberen te doorbreken door iets tegen de vrouw te zeggen als: “Mevrouw, dit is heftig, kan ik iets doen?” Vervolgens buig je je naar het kind, maak je oogcontact en zeg je: “Hee lieverd, kun je proberen om wat rustiger te worden en tegen me te praten? Zullen we samen even diep adem halen? Gaat-ie al beter nu?”
Afhankelijk van wat er dan gebeurt en hoe je dat inschat vervolg je dan met: “Ik blijf bij jullie net zolang tot iedereen rustig is.” En dan, alweer afhankelijk van wat je ziet en hoort kun je overwegen de politie te bellen.
Samen met Wills praten? Nu ook praktijk in Bergen: www.beter-samen.nl
