Beste Wills: Ik ben wanhopig. Na twaalf jaar samen heeft mijn man me vorige week gezegd dat hij wil scheiden en dat hij, zodra hij woonruimte heeft gevonden, zijn spullen zal komen verhuizen. Hij logeert nu tijdelijk bij een vriend.
Ik heb gesmeekt, gehuild en gebeden of hij wil blijven maar niets hielp meer. Hij zegt dat mijn gedrag het alleen maar erger maakt. En ik schaam me er ook wel voor. Waarom kan ik hem niet gewoon loslaten als hij niet meer bij mij wil zijn? Ik heb in het verleden fouten gemaakt, en dacht dat hij me vergeven had. We hadden zelfs nog een vakantie naar Tenerife geboekt eind juli, maar dat gaat nu natuurlijk niet meer door. Ik werk in een winkel en heb me ziek gemeld, want ik kan niet meer eten of slapen of normaal functioneren. Ik wil mijn leven terug. Een week geleden was alles nog gewoon. Hoe moet ik nu verder? Hoe komen andere mensen hier doorheen?
Beste Wanhopige: Om een zwarte periode achter je te laten, moet je er eerst doorheen. Dat doe je beetje bij beetje, uur voor uur, dag voor dag. Rouw is hard werken zonder zonneschijn of regenboog. Van het ene op het andere moment is je wereld in elkaar gestort. Om je leven weer op de rails te krijgen moet je erop vertrouwen dat de tijd zijn werk zal doen en dat jijzelf kunt bij te dragen aan dat helingsproces. Dat betekent dat je weer gaat werken vanwege de afleiding en structuur. Je staat op, ontbijt, doucht, kleedt je aan en gaat aan de slag. De rest komt later wel. Gezond eten, lange wandelingen maken, huilen, naar muziek luisteren, iemand opbellen. Stel jezelf de vraag: ‘Wat helpt me hier doorheen te komen?’, en als dat niet voorhanden is: ‘Hoe maak ik mezelf niet kapot?’ Neem kleine stapjes voordat je bij de grotere vragen komt. Niet om hem terug te krijgen, maar jezelf.
Durf te vertrouwen. Vertrouwen dat talloze mensen dit meemaken en hier doorheen komen. Nu Tenerife niet doorgaat: loop ‘t van je af. Lange wandelingen langs het strand, of in t groen, en luisteren naar vogels, de kracht van de natuur, heeft mij geholpen toen ik door deze hel ging. Het is relativerend om jezelf en je verdriet te zien in het perspectief van de eindeloze deining van de zee of de grote wereld met zijn lange, lange geschiedenis. Er komt een hele zware tijd aan maar ik beloof je, je gaat ‘t redden.