Beste Wills: Ik hou van mijn vrouw, maar we kunnen geen normaal gesprek hebben, want ze is altijd aan het woord. Als we met vrienden uitgaan wordt iedereen horendol van hoe ze afdwaalt met haar verhalen en zichzelf herhaalt. Ze houdt een monoloog en gaat daar, ondanks de pogingen van anderen om haar te onderbreken, gewoon mee door. Als ik iets interessants meegemaakt heb, gaat zíj ’t vertellen. En als we samen zijn vraagt ze me iets en geeft zelf antwoord, nog voor ik iets heb kunnen zeggen. Heb jij enig idee waar dit vandaan komt? Kun je me adviseren over hoe hiermee om te gaan zonder ruzie te krijgen? Of zal ik moeten accepteren dat ik alleen buiten mijn huwelijk betekenisvolle gesprekken zal kunnen voeren?
Beste Niet Gehoorde: Je zou bijna denken dat kunnen luisteren tegenwoordig een zeldzame kwaliteit is; er wordt wat afgekwebbeld. Het merendeel der mensheid heeft liefst het hoogste woord, lijkt het, terwijl actief luisteren harten opent, een boost is voor relaties en levens op verrassende manieren kan verrijken. In een gezonde relatie kunnen partners elkaar op respectvolle manier corrigeren en feedback geven. Maar deze feedback kun je niet horen als je niet luistert. Je zou je vrouw een kans moeten geven om er iets aan te doen.
Zeg tegen haar: “Lieverd, heb je wel door dat jij steeds aan het woord bent? Het is net alsof ik er niet toe doe. Je maakt me monddood. Ik schaam me als je me onderbreekt of over me spreekt in het gezelschap van anderen. Ook thuis voel ik me steeds meer alleen en ongelukkig. Ben je bereid hier iets aan te doen?”
Verwacht dat ze zichzelf zal verdedigen. Zet liefdevol door.
Het lijkt misschien een zweverige methode, maar kan in het begin een echte ear-opener zijn: een praatstokje. Heel handig aan tafel tijdens het eten. Neem een voorwerp (stokje of iets anders) in je handen. Spreek samen af dat alleen degene die het voorwerp vasthoudt mag spreken. Geef het voorwerp niet af voordat je helemaal klaar bent met je verhaal. Luistert ze naar je of wacht ze alleen maar totdat je weer stil bent? Vraag haar bij twijfel gewoon of ze kan samenvatten of reageren op wat je gezegd hebt. Steeds als ze je onderbreekt zeg je: “Je onderbreekt me! Laat me alsjeblieft uitpraten.” Maak oogcontact. De slechte gewoonte van je vrouw heeft zich gedurende lange tijd kunnen ontwikkelen en dit bijsturen zal de nodige tijd en moeite en geduld kosten. Maar als zij ook van jou houdt, moet ze je kunnen ‘zien!’. Zet m op!.
